Öyle güzeldi ki pazar günüm. Öylesine mutluydum ki. Küçükken, çok mutlu olduğumda üzülerek, bunun acısı çıkar diye düşünürdüm. Çok güldün, ağlayacaksın derler ya hani, öyle birşey işte.
Pazar günü ne kadar mutluysam, pazartesi bir o kadar mutsuzdum. güvendiğim tek insana, güvenmekle hata yaptığımı öğrendim. Hatırlamıyorum bu kadar üzüldüğümü.
birileri hayatına canını acıtacak derinlikte bir iz bırakıyor, adı güvensizlik oluyor,
onlar yola devam ediyor, sen yaya kalıyorsun…
kimse dönüp ardına bakmıyor…
klişeler darmadağın oluyor,
hayat onlara dörtnala, ama sana yerinde sayıyor;
hiçbir şey, ama hiçbir şey -sen bile- eskisi gibi olmuyor...
11 Kasım 2008 Salı
30 Ağustos 2008 Cumartesi
๒єştє üç
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)